List do Efezjan 4,1-7.11-13.
B racia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani,
z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości.
Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój.
Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie.
Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.
Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego.
I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami
dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego,
aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.
JEZU UFAM TOBIE
Księga Psalmów 19(18),2-3.4-5.
N iebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy przekazuje wiadomość.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano:
ich głos się rozchodzi na całą ziemię
ich słowa aż po krańce świata.
JEZU UFAM TOBIE
Ewangelia wg św. Mateusza 9,9-13.
G dy Jezus wychodził z Kafarnaum, ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» On wstał i poszedł za Nim.
Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami.
Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?»
On usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają.
Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: "Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary". Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».
JEZU UFAM TOBIE
| Komentarz do Ewangelii
Rupert z Deutz (ok. 1075-1130), benedyktyn Dzieła Ducha Świętego , IV, 14
"Poborca podatków wolny dla Królestwa Bożego”
Celnik Mateusz otrzymał “chleb rozumu i … wodę mądrości” (S 15,3)
za pokarm; i z tą samą mądrością wyprawił wielką ucztę w swoim domu dla
Pana Jezusa. Bo otrzymał w udziale obfitą łaskę, zgodnie ze swoim
imieniem (“dar Pana”). Zapowiedź tej uczty łaski została przgotowana
przez Boga: powołany, kiedy siedział w komorze celnej, “Lewi poszedł za
Nim i wyprawił dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu” (Łk 5,29).
Wyprawił zatem dla Niego wielką ucztę - powiedzielibyśmy, że ucztę
królewską.
Mateusz jest ewangelistą, który ukazuje nam Chrystusa - króla,
przez swoje pochodzenie i czyny. Na początku swego dzieła głosi:
"Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida" (Mt 1,1). Następnie opisuje Go,
jako dziecię uznane przez trzech króli za króla żydowskiego; następnie,
tka resztę swojej narracji z królewskich gestów i przypowieści o
królowaniu, żeby zakończyć słowami wypowiedzianymi przez króla, już
ukoronowanego chwałą zmartwychwstania: "Dana Mi jest wszelka władza w
niebie i na ziemi" (Mt 28,18). Jeśli zbadasz uważnie całość jego
Ewangelii to rozpoznasz, że tchnie ona tajemnicami Królestwa Bożego. Nie
ma w tym nic dziwnego; Mateusz był celnikiem i pamiętał, że został
powołany ze służby królestwa grzechu do wolności Królestwa Bożego,
Królestwa sprawiedliwości. A jako człowiek wdzięczny wielkiemu królowi
za uwolnienie, służył wiernie prawom Jego Królestwa.
|
||
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz