Środa XXXII tygodnia Okresu Zwykłego
List do Tytusa 3,1-7.
N
ajmilszy:
Przypominaj wszystkim, że powinni podporządkować się zwierzchnim
władzom, słuchać ich i okazywać gotowość do wszelkiego dobrego czynu:
nikogo nie lżyć, unikać sporów, odznaczać się uprzejmością, okazywać każdemu człowiekowi wszelką łagodność.
Niegdyś
bowiem i my byliśmy nierozumni, oporni, błądzący, służyliśmy różnym
żądzom i rozkoszom, żyjąc w złości i zawiści, godni obrzydzenia, pełni
nienawiści jedni ku drugim.
Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi,
nie
ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z
miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w
Duchu Świętym,
którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego,
abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego.
Księga Psalmów 23(22),1-3a.3b.5.6.
P
an jest moim pasterzem:
niczego mi nie braknie,
Pozwala mi leżeć
na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę.
Stół dla mnie zastawiasz
na oczach mych wrogów,
Namaszczasz mi głowę olejkiem,
a kielich mój pełny po brzegi.
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pana
po najdłuższe czasy.
Ewangelia wg św. Łukasza 17,11-19.
Z
mierzając do Jerozolimy Jezus przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei.
Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka
i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!»
Na ich widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni.
Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem,
upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin.
Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu?
Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec».
Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».
Środa XXXII tygodnia Okresu Zwykłego
OdpowiedzUsuńKomentarz do Ewangelii
Św. Bruno z Segni (ok. 1045-1123), biskup
Komentarz do Ewangelii św. Łukasza, 2, 40
"Oczyszczeni z trądu grzechu"
"A gdy szli, zostali oczyszczeni". Grzesznicy powinni usłyszeć te słowa i wysilić się, aby je zrozumieć. Łatwo jest Panu odpuścić grzechy. Często bowiem grzesznikowi jest przebaczone, zanim nawet znajdzie kapłana. W rzeczywistości zostaje uzdrowiony w chwili, kiedy żałuje. Jaki by nie był moment, kiedy się nawraca, przechodzi ze śmierci do życia... Niech sobie jednak przypomni, o jakie nawrócenie chodzi. Niech słucha słów Pana: "Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament. Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty" (Jl 2,12nn). Każde nawrócenie zatem powinno dokonać się w sercu, wewnątrz.
"Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem". W rzeczywistości ten człowiek reprezentuje tych wszystkich, którzy zostali oczyszczeni w wodach chrztu lub uzdrowieni sakramentem pokuty. Nie idą już za demonem, ale naśladują Chrystusa, idą za nim, wielbiąc Go i dziękując Mu, nie porzucając Jego służby... "Jezus mu powiedział: 'Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła'". Wielka jest zatem moc wiary, ponieważ "bez wiary" - jak mówi apostoł - "nie można podobać się Bogu" (Hbr 11,6). "Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość" (Rz 4,3). To zatem wiara zbawia, wiara usprawiedliwia, wiara uzdrawia człowieka w jego duszy i ciele.