Sobota II tygodnia Adwentu
Mądrość Syracha 48,1-4.9-11.
Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia.
On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę.
Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień.
Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że tobie jest równy?
Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie, o koniach ognistych.
O
tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne, by uśmierzyć gniew
przed pomstą, by zwrócić serce ojca do syna, i pokolenia Jakuba odnowić.
Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy.
Księga Psalmów 80(79),2-3.15-16.18-19.
Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź Twą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy,
nad synem człowieczym, którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Ewangelia wg św. Mateusza 17,10-13.
Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa: «Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?»
On odparł: «Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko.
Lecz
powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim
tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał».
Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.
Komentarz do Ewangelii
OdpowiedzUsuńŚw. Jan z Damaszku, (Jan Damasceński) (ok. 675 – 749), mnich, teolog, doktor Kościoła
Mowa o wielkim proroku Eliaszu Tezbicie
"Napełniony będzie Duchem Świętym...; sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasza" (Łk 1,17)
Kto otrzymał moc otwierania i zamykania niebios, zatrzymania lub zsyłania deszczu? Kto mógł spuścić ogień na ofiarę zalaną wodą lub na dwa oddziały żołnierzy ze względu na ich złe uczynki? Kto, w żarliwym zapale, kazał wytracić proroków wstydu, ze względu na obraźliwych idoli, których czcili? Kto widział Boga w lekkim powiewie?... Te fakty są właściwe tylko Eliaszowi i Duchowi, który w nim jest.
Ale można opowiadać o wydarzeniach jeszcze cudowniejszych... Eliasz jest tym, który aż do dzisiaj nie zaznał śmierci, ale został wzięty do nieba i nie podlega zepsuciu; niektórzy myślą, że mieszka z aniołami, których naturę niematerialną i niezniszczalną naśladował poprzez swoje czyste życie. I istotnie, Eliasz pojawił się w czasie przemienienia Syna Bożego, oglądając Go bez osłonek, stojąc przed Nim twarzą w twarz. Na końcu czasów, kiedy objawi się zbawienie Boże, to on ogłosi przyjście Boga przed innymi i pokaże je innym; przez wiele nadzwyczajnych znaków potwierdzi dzień, który pozostaje w tajemnicy. Tako dnia, jeśli jesteśmy gotowi, także i my mamy nadzieję wyjść na spotkanie tego godnego podziwu człowieka, który przygotowuje drogę prowadzącą do tego dnia. Niech nas zatem wpuści do przybytków niebieskich, do Chrystusa Jezusa, naszego Pana, do którego należy chwała i moc, teraz i zawsze i na wieki wieków.
(Odniesienia biblijne: 1Krl 17,1; 2Krl 1,10; 1Krl 18,40; 19,12; 2Krl 2,1; Mt 17,3)