Księga Rodzaju 12,1-4a.
Bóg rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę.
Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem.
Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi».
Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot.
Księga Psalmów 33(32),4-5.18-19.20.22.
Bo słowo Pana jest prawe,
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość,
ziemia jest pełna Jego łaski.
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.
Dusza nasza oczekuje Pana,
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska,
według nadziei, którą pokładamy w Tobie.
Drugi list do Tymoteusza 1,8b-10.
Najdroższy:
Weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według danej mocy Boga,
który nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami.
Ukazana zaś została ona teraz przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa, który przezwyciężył śmierć, a na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię.
Ewangelia wg św. Mateusza 17,1-9.
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno.
Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło.
A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza».
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie».
Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli.
A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się».
Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie».
OdpowiedzUsuńDruga Niedziela Wielkiego Postu
Komentarz do Ewangelii
Św. Jan Chryzostom (ok. 345-407), kapłan w Antiochii, później biskup Konstantynopola, doktor Kościoła
Homilie na ewangelię według św. Mateusza, nr 56
"Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie."
Jezus wiele mówił uczniom o swoich cierpieniach, o Męce, o swojej śmierci i zapowiedział jak wiele krzywd będą doświadczali oraz jaką śmiercią przyjdzie im umrzeć (Mt 16,21-26). Dlatego też po tym jak zapowiedział rzeczy ciężkie i trudne, chciał ich pocieszyć pokazując nagrody jakie da im, kiedy wstąpi do chwały Ojca (Mt 16,26)... Uprzedzając ten czas, w miarę ich możliwości tu na ziemi, chciał im pokazać ogromny majestat, do którego wstąpi i w ten sposób uprzedzić trudności oraz cierpienia, które jego uczniowie, a szczególnie święty Piotr, doświadczą przed śmiercią...
"Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana." Dlaczego wziął tylko tych trzech uczniów? Zapewne dlatego, że przewyższali oni pozostałych. Święty Piotr z powodu swojej żarliwości i miłości; święty Jan - dlatego, że był uczniem, którego Jezus miłował (J 13,23); i święty Jakub - ponieważ powiedział ze swoim bratem: "Możemy pić kielich, który Ty masz pić" (Mt 20,22) i ponieważ dotrzymał tego słowa (Dz 12,2)...
Dlaczego Jezus ukazał im Mojżesza i Eliasza?... Oskarżano Go nieustannie o łamanie Prawa i bluźnierstwo, jakby przypisywał sobie chwałę, która Mu się nie należała - chwałę Ojca... Chcąc zatem pokazać, że nie łamie Prawa, ani nie przywłaszcza sobie nienależącej się Mu chwały, Jezus powołuje się na autorytet dwóch najbardziej wiarygodnych świadków: Mojżesza, który dał Prawo... i Eliasza, który rozpalił się żarliwością o chwałę Bożą i usługiwanie Mu (1Krl 19,10)... Chciał też pokazać, że jest Panem życia i śmierci, kiedy sprawił, że ukazał się zmarły człowiek i ten, który został za życia wzięty wozem ognistym (2Krl 2,11). Pragnął też ukazać swoim uczniom chwałę Krzyża, pocieszyć Piotra oraz jego towarzyszy przerażonych wizją Męki i dodać im odwagi. Kiedy Mojżesz i Eliasz rozmawiali z nim o chwale, którą otrzyma w Jerozolimie (Łk 9,31), znaczyło to, że mówili o Jego Męce i krzyżu, które prorocy zawsze nazywali Jego chwałą.