List do Filipian 1,1-11.
Paweł i Tymoteus, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami i diakonami.
Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa!
Dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam
zawsze w każdej modlitwie, zanosząc ją z radością za was wszystkich
z powodu waszego udziału w szerzeniu Ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej.
Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa.
Słusznie przecież mogę tak o was myśleć, bo noszę was wszystkich w sercu jako tych, którzy mają udział w mojej łasce: zarówno w moich kajdanach, jak i w obronie Ewangelii za pomocą dowodów.
Albowiem Bóg jest mi świadkiem, jak gorąco tęsknię za wami wszystkimi ożywiony miłością Chrystusa Jezusa.
A modlę się o to, aby miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu
dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa,
napełnieni plonem sprawiedliwości, nabytym przez Jezusa Chrystusa ku chwale i czci Boga.
Księga Psalmów 111(110),1-2.3-4.5-6.
Z całego serca będę chwalił Pana
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pańskie,
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu,
a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.
Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów,
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Dał pokarm bogobojnym,
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich
oddając im posiadłości pogan.
Ewangelia wg św. Łukasza 14,1-6.
Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili.
A oto zjawił się przed Nim pewien człowiek chory na wodną puchlinę.
Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie i faryzeuszów: «Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?»
Lecz oni milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił.
A do nich rzekł: «Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?»
I nie mogli mu na to odpowiedzieć.
Piątek XXX tygodnia Okresu Zwykłego
OdpowiedzUsuńKomentarz do Ewangelii
Baldwin z Ford ( ? – ok. 1191), opat cysterski, następnie biskup
Sakrament ołtarza, 3,2 SC 94
Ku pełni szabatu
Mojżesz powiedział: „Szabat odpoczynku będzie poświęcony Panu”. Pan lubi wypoczynek; lubi spoczywać w nas, abyśmy w ten sposób spoczywali w Nim. Ale istnieje wypoczynek czasu przyszłego, o którym jest napisane: „Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów”. I istnieje wypoczynek czasu obecnego, o którym mówi prorok: „Przestańcie czynić zło”.
Dochodzi się do przyszłego wypoczynku dzięki sześciu uczynkom miłosierdzia, które są wyszczególnione w Ewangelii, w miejscu, gdzie jest powiedziane: „Byłem głodny i nakarmiliście Mnie”, itp... Ponieważ „jest sześć dni, w których należy pracować”; następnie nadchodzi noc, to znaczy śmierć, kiedy „nikt nie będzie mógł działać”. Po tych sześciu dniach nadchodzi szabat: kiedy wszystkie dobre uczynki zostały wykonane, następuje spoczynek dusz.
(Odniesienia bibilijne: Wj 31,15; Ap 14,13; Iz 1,16; Mt 25,35nn; Łk 13,14; J 9,4)