Księga Izajasza 29,17-24.
To mówi Pan Bóg: "Czyż nie w krótkim już czasie Liban zamieni się w ogród, a ogród za bór zostanie uznany?
W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć.
Pokorni wzmogą swą radość w Panu, i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela,
bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie, i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią:
którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu, którzy w bramie stawiają sidła na sędziów i odprawiają sprawiedliwego z niczym.
Dlatego tak mówi Pan, Bóg domu Jakuba, który odkupił Abrahama: «Odtąd Jakub nie będzie się rumienił ani oblicze jego już nie przyblednie,
bo gdy ujrzy swe dzieci, dzieło mych rąk, wśród siebie, ogłosi imię moje jako święte. Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego i z bojaźnią szanować Boga Izraela».
Duchem zbłąkani poznają mądrość, a szemrzący zdobędą pouczenie".
Księga Psalmów 27(26),1.4.13-14.
Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu
przez wszystkie dni mego życia;
abym kosztował słodyczy Pana,
stale się radował Jego świątynią.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny,
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Ewangelia wg św. Mateusza 9,27-31.
Gdy Jezus przechodził, szli za Nim dwaj niewidomi którzy wołali głośno: «Ulituj się nad nami, Synu Dawida».
Gdy wszedł do domu niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: «Wierzycie, że mogę to uczynić?» Oni odpowiedzieli Mu: «Tak, Panie».
Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech wam się stanie».
I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: «Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie».
Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.
To mówi Pan Bóg: "Czyż nie w krótkim już czasie Liban zamieni się w ogród, a ogród za bór zostanie uznany?
W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć.
Pokorni wzmogą swą radość w Panu, i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela,
bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie, i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią:
którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu, którzy w bramie stawiają sidła na sędziów i odprawiają sprawiedliwego z niczym.
Dlatego tak mówi Pan, Bóg domu Jakuba, który odkupił Abrahama: «Odtąd Jakub nie będzie się rumienił ani oblicze jego już nie przyblednie,
bo gdy ujrzy swe dzieci, dzieło mych rąk, wśród siebie, ogłosi imię moje jako święte. Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego i z bojaźnią szanować Boga Izraela».
Duchem zbłąkani poznają mądrość, a szemrzący zdobędą pouczenie".
Księga Psalmów 27(26),1.4.13-14.
Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu
przez wszystkie dni mego życia;
abym kosztował słodyczy Pana,
stale się radował Jego świątynią.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny,
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Ewangelia wg św. Mateusza 9,27-31.
Gdy Jezus przechodził, szli za Nim dwaj niewidomi którzy wołali głośno: «Ulituj się nad nami, Synu Dawida».
Gdy wszedł do domu niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: «Wierzycie, że mogę to uczynić?» Oni odpowiedzieli Mu: «Tak, Panie».
Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech wam się stanie».
I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: «Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie».
Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.
Piątek I tygodnia Adwentu
OdpowiedzUsuńKomentarz do Ewangelii
Św. Augustyn (354 - 430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła
„Według wiary waszej niech wam się stanie”
Tłumy idą za Jezusem, narody i ludy wierzą w Niego. A oto dwóch niewidomych, siedzących przy drodze (Mt 20,29nn): to obraz wiernych, którzy przywiązują się do Niego, wierząc w tajemnice Jego człowieczeństwa. Pragną oni oświecenia z wysoka, proszą o kilka promieni światła, rzuconego na Słowo wieczne. Człowieczeństwo Chrystusa jest drogą, która prowadzi do zbawienia. To przez obecność Jezusa, przez wiarę we Wcielenie i Mękę Syna Bożego starają się otrzymać to, czego pragną. Jezus bowiem jest obecny, jak można by powiedzieć, w tajemnicy swego śmiertelnego życia: dzieło, które realizuje, jest miarą Jego obecności w czasie.
Aby ich usłyszał, trzeba podnieść głos, przekrzyczeć hałas i tumult tłumu, trzeba modlić się z naciskiem i wytrwale. Tym niezorganizowanym tłumem są podniety ciała, które atakują duszę, kiedy pragnie ona kontemplować wieczne światło i przeciwstawiają się jej wysiłkom. To wpływ działań świata ludzi cielesnych przychodzi przeszkadzać rozważaniom ducha. Trzeba wielkiej żywotności duchowej, aby przezwyciężyć te wszystkie przeszkody.
Jezus powiedział: „Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą” (Mt 7,8). W ten sposób, kiedy słyszy tych, którzy w gorliwości pragnienia docierają aż do Niego, Jezus zatrzymuje się na drodze; dotyka tych niewidomych, którzy proszą o światło, i oświeca ich. Zadziwiająca tajemnica!
To Jezus przechodzi: Jego pojawienie się w ułomności ciała jest chwilowe. To Jezus się zatrzymuje: wieczność Słowa jest stała i odnawia wszystko, niezmienna w sobie. Wiara we Wcielenie, które dokonało się w pewnej epoce, przygotowuje nas do zrozumienia sensu wiecznej tajemnicy Boga.