poniedziałek, 10 marca 2014
Czwartek po Popielcu
Księga Powtórzonego Prawa 30,15-20. Mojżesz przemówił do ludu: "Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście.
Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy, abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił w kraju, który idziesz posiąść.
Ale jeśli swe serce odwrócisz, nie usłuchasz, zbłądzisz i będziesz oddawał pokłon obcym bogom, służąc im,
oświadczam wam dzisiaj, że na pewno zginiecie, niedługo zabawicie na ziemi, którą idziecie posiąść, po przejściu Jordanu.
Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładąc przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo,
miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi".
Księga Psalmów 1,1-2.3.4.6. Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
Ewangelia wg św. Łukasza 9,22-25. Jezus powiedział do swoich uczniów: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje.
Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa.
Bo cóż za korzyść ma człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?»
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Czwartek po Popielcu
OdpowiedzUsuńKomentarz do Ewangelii
Benedykt XVI, papież od 2005 do 2013
Audiencja z 17/02/2010 (© copyright Libreria Editrice Vaticana)
Iść za Nim
Upragniony „czas łaski” (2Kor 6,2), jakim jest Wielki Post, objawia nam swój duchowy sens również poprzez starożytną formułę: «Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz», którą wypowiada kapłan, posypując nam głowy odrobiną popiołu. Przypomina nam to początki dziejów ludzkich, kiedy po pierworodnym przewinieniu Pan powiedział do Adama: «W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz!» (Rdz 3, 19; 2,7)...
Człowiek jest prochem i w proch się obróci, ale w oczach Boga jest prochem cennym, bo Bóg stworzył człowieka do nieśmiertelności. Ta formuła liturgiczna... pełnię swego znaczenia znajduje w odniesieniu do nowego Adama, Chrystusa (1Kor 15,45). Pan Jezus w swojej wolności zechciał w szczególny sposób podzielić słabość każdego człowieka, jego los — poprzez śmierć na krzyżu. Lecz ta właśnie śmierć, najwyższy wyraz Jego miłości do Ojca i do ludzkości, stała się drogą do zmartwychwstania w chwale, poprzez którą Chrystus stał się źródłem łaski dla tych, którzy wierzą w Niego i dostępują udziału w Jego Boskim życiu.
To życie bez końca już się rozpoczęło w ziemskiej fazie naszej egzystencji, ale wypełni się po zmartwychwstaniu ciała. Mały gest posypania popiołem jest niezwykle bogaty w znaczenie: zachęca, byśmy w okresie wielkopostnym bardziej świadomie i z większą pasją zagłębili się w paschalnej tajemnicy Chrystusa, w Jego śmierci i zmartwychwstaniu, poprzez uczestniczenie w Eucharystii i dzieła miłosierdzia, które rodzą się z Eucharystii i w niej znajdują swoje wypełnienie. Posypanie popiołem to odnowienie zobowiązania do tego, by naśladować Chrystusa, ulec przemieniającej mocy Jego paschalnej tajemnicy, by zwyciężyć zło i czynić dobro, by umarł nasz «stary człowiek», uwikłany w grzech, i narodził się «nowy człowiek» (Ef 4,22nn), przemieniony przez Bożą łaskę.