Księga Izajasza 58,1-9a.
To mówi Pan Bóg: «Krzycz na całe gardło, nie przestawaj. Podnoś głos twój jak trąba. Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy.
Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jak naród, który kocha sprawiedliwość i nie opuszcza Prawa swego Boga. Proszą Mnie o sprawiedliwe prawa, pragną bliskości Boga:
"Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Tyś tego nie uznał?" Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich waszych robotników.
Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród bicia niegodziwą pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości.
Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia? Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie, czyż to nazwiesz postem i dniem miłym dla Pana?
Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać;
dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków?
Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą.
Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzecze: "Oto jestem!"»
Księga Psalmów 51(50),3-4.5-6a.18-19.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość swoją
i grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.
Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony,
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Ewangelia wg św. Mateusza 9,14-15.
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?»
Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć».
To mówi Pan Bóg: «Krzycz na całe gardło, nie przestawaj. Podnoś głos twój jak trąba. Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy.
Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jak naród, który kocha sprawiedliwość i nie opuszcza Prawa swego Boga. Proszą Mnie o sprawiedliwe prawa, pragną bliskości Boga:
"Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Tyś tego nie uznał?" Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich waszych robotników.
Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród bicia niegodziwą pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości.
Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia? Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie, czyż to nazwiesz postem i dniem miłym dla Pana?
Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać;
dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków?
Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą.
Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzecze: "Oto jestem!"»
Księga Psalmów 51(50),3-4.5-6a.18-19.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość swoją
i grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.
Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony,
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Ewangelia wg św. Mateusza 9,14-15.
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?»
Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć».
Komentarz do Ewangelii
OdpowiedzUsuńBł. Jan Paweł II (1920-2005), papież
Audiencja generalna z 21/03/1979 (© Copyright Libreria Editrice Vaticana)
„Wtedy będą pościć”
„Dlaczego Twoi uczniowie nie poszczą?” Jezus odpowiedział im: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć”. Czas Wielkiego Postu bowiem przypomina nam, że Oblubieniec został nam zabrany. Został zabrany, zatrzymany, uwięziony, spoliczkowany, ubiczowany, ukoronowany cierniem, ukrzyżowany. Post wielkopostny jest wyrazem naszej solidarności z Chrystusem… „Moja miłość została ukrzyżowana, a płomień pragnienia rzeczy materialnych zgasł we mnie” - pisał święty Ignacy, biskup Antiochii na przełomie 1 i 2 wieku...
Jedzenie i napój są niezbędne człowiekowi do życia. Korzysta z tego i musi korzystać, ale nie wolno mu ich nadużywać w taki czy inny sposób. Tradycyjne powstrzymanie się od jedzenia i picia ma na celu nie tylko wprowadzenie niezbędnej równowagi do życia człowieka, ale także oderwanie go od tego, co można by nazwać „mentalnością konsumpcji”. Ta mentalność stała się dziś jedną z cech charakterystycznych cywilizacji, a w szczególności cywilizacji zachodniej… Człowiek kierujący się w stronę dóbr materialnych… bardzo często ich nadużywa.
Nie chodzi tutaj jedynie o jedzenie lub picie. Gdy człowiek zwraca się wyłącznie do posiadania i korzystania z dóbr materialnych, to znaczy w kierunku rzeczy, wtedy każda cywilizacja jest oceniana na podstawie ilości i jakości rzeczy, które może zapewnić człowiekowi, a nie w zależności od człowieka, na miarę człowieka. Ta cywilizacja, w istocie, dostarcza dóbr materialnych nie tylko na służbę człowiekowi, jego działań twórczych i pożytecznych, ale, i zawsze więcej, aby zadowolić i pobudzić jego zmysły, dla krótkotrwałej przyjemności, dla różnorakich wrażeń, na przykład przez media audiowizualne ... Współczesny człowiek musi więc pościć, to znaczy nie tylko powstrzymać się od jedzenia i picia, lecz od wielu innych środków konsumpcji, bodźców i zaspokojenia wrażeń.